ورود حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها به قم ( مدح حضرت)
جـویـم از طبع خود مـناعت را صـانـعـم داد این صَـنـاعـت را ریـزد از آســمـان بـرایـم رزق نـکـنـم صـحـبـتـی، قـنـاعـت را بــا تـمـام بـضـاعـتِ مُـزجــات از رضا خـواسـتم بـضاعـت را مـی‌کـنـم مـدحِ آنـکـه در عـالـم به نـمـایش گـذاشت طـاعـت را حـجِ او کـعـبـۀ خــراســان بـود در خـودش دیـد اسـتـطاعت را روزِ نهضت، نیازِ لحظه رسید حق ادا کرد، روز و ساعت را اقـتـدا بـر قـیــام زهــرا داشـت ای بـنـازم چـنـیـن شـجـاعت را کیست معصومه مظهر توحـید دخـتـر مـاه، دخـتـر خـورشـیـد بـانــویـی که مـثـال زیـنـب شـد آبــروی تــمــام مــکــتـب شــد در مـرام و قـیام و راه و روش وامــدار رئــیــس مــذهـب شـد در غــیــاب امــام خــود بــانـو نـکـتــه دانِ تـمـامِ مـطـلـب شـد بس که معـصوم بود، معـصومه ثــانـیِ فــاطــمــه مــلـقّـب شــد بیت مـوساست طـور سیـنـایـش در هـمـین خـانـه او مهـذّب شد همچو زهرای مرضیه، جبریل با دلِ حـضرتش مُـصاحَـب شد مـأمـنـش آسـتــان بـیـتِ رفــیـع محـرم دوست، هر دلِ شب شد کیست معصومه، مظهر توحید دخـتـر مـاه، دخـتـر خـورشـیـد عـابـده، زاهـده، مجـلـلـه اوست فـاطمه، راضیه، محـدثه اوست بـی گـمــان بـعـد زیـنـب کـبـرا عالمه هست و بی‌معـلمه اوست بـــر نـــبــیِ مــکـــرمِ اســــلام همچو زهرا گُـلِ مکرمه اوست پــارۀ قــلـب مـــوســیِ کــاظــم بر عـلی، دختر معـظـمه اوست زیـنبِ کـربـلای ایـران، نـیز... بانـوی جان نثار علـقـمه اوست قـدرِ مخـفـی و قـبـرِ مـخـفی را مهدِ قـم را، نمادِ فـاطـمه اوست در قـیامت، شـفـیـعـةُ الـمَـحـشر یاریِ شیـعـه را مـقـدمـه اوست کیست معصومه، مظهر توحید دخـتـر مـاه، دخـتـر خـورشـیـد راوی است و چنین روایت کرد حـق مـرا حــافـظ ولایت کــرد نـتـوان مـنـکـرش کـسـی بـشود آن غـدیـری که او روایت کـرد در عـمـل راه عـشـق را پـوئـید کـربـلا را چـنـیـن روایت کـرد هـیـجـده کـشـتـه در رهِ حق داد با شهـادت ز دین حـمـایت کرد بـا وجـودی کـه او اسـیـر نـشـد شـهـر قـم حالِ او رعـایت کرد نـه بـه او، بـر عـنـان نـاقــۀ او مـرجـعِ شیـعـیـان عـنـایت کـرد آری آری، وفــــای اهــل قــــم تا هـمه خـاک مـا سـرایت کـرد کیست معصومه، مظهر توحید دخـتـر مـاه، دخـتـر خـورشـیـد دست بر چـادری نخـورد اینجا هـیچکـس معـجـری نبـرد اینجا بـیـنِ نـامـحـرمـان نـمانـد کسی نـاقـه‌اش را به مـا سـپـرد اینجا تــازیــانـه نـخــورد بـر بــانــو گـل بـپـای رکـاب خـورد ایـنجا اهـل قـم در خــرابـه نـه، او را بهـتـرین جای شـهـر بُـرد اینجا او بـه بـزم شـراب بُــرده نـشـد مـیـهــمـانِ خـدا شـمـرد ایـنـجـا کِـی ز پــا تـا سـرِ امــام رضــا زیر تـیغ و سـنـان فـشـرد اینجا لِـه نـشـد زیــر سُــمِّ مــرکـبـهـا دهَـنـی، نـیـزه‌ای نـخـورد اینجا هـیـچ پـیـراهــنـی نـشـد غـارت کـسی انـگـشـتری نـبـرد ایـنـجا کیست معصومه، مظهر توحید دخـتـر مـاه، دخـتـر خـورشـیـد |